hartsverbinding-coaching-blog

Vraag van een moeder:
We willen graag dat je ‘op afstand’ mee kijkt, denkt en voelt hoe ik mijn zoon Chris nog beter kan loslaten. Ik voel dat ons innerlijke kind-zijn sterk verbonden is; dit maakt het loslaten niet eenvoudig, terwijl ik hem alle ruimte gun om zichzelf te ontplooien.

Antwoord en daaronder de afstemming
Je hebt zo gelijk, jullie ‘innerlijk kind zijn’ is erg sterk verbonden. Dat maakt het allemaal wat moeilijk omdat jullie elkaar voeden met dezelfde angst.

Onbewust heeft Chris er angst voor om losgelaten te worden, dat is het eerste wat erg sterk bij me binnenkomt. Dat gevoel van hem pak jij op, waardoor het lastig voor je is om hem los te laten en het ergens een issue voor je is, terwijl dat niet zo hoeft te zijn. Loslaten doe je namelijk niet zomaar één, twee drie en het mag dan ook met beleid gebeuren. Stukje bij beetje en met flexibiliteit. En terwijl ik dit schrijf voel ik jouw angst die je vanaf zijn geboorte en zelfs daarvoor al bij je draagt. De angst hem te verliezen.

Maar niet alleen Chris vindt het moeilijk om losgelaten te worden, ook jij hebt daar voor jezelf moeite mee. Moeite met veranderingen die dat met zich meebrengt en ontstaan door je eigen ervaringen in een vorige leven, je jeugd in dit leven en later als jonge vrouw.
Lieve Jennie, je bent er gewoon bijna …… je hoeft alleen maar lief voor jezelf te zijn, jezelf wat meer aandacht te geven en te laten verwennen, daar hoef je niet eerst hoofdpijn voor te krijgen.

Hierbij nodig ik je uit de afstemming ook als metafoor te lezen, dus de overeenkomsten én de verschillen van je leven toen en je leven nu te bekijken vanuit een ander uitgangspunt. Laat het maar rustig in je om gaan.

Afstemming op Chris
Als ik op jullie gevoel van angst in tune, komen we tot mijn verrassing gelijk in een ander leven, ergens in de middeleeuwen waarin jullie ook kind en moeder zijn. Chris is daar een meisje, een oude ziel met de opdracht jou te helpen met je missie op aarde: liefde voor jezelf. In die tijd was dat bijna een onmogelijke opdracht. De tijden waren koud en vijandig en vrouwonvriendelijk. Jij groeide op in een omgeving waar iedereen alleen maar met zichzelf bezig was. Er was geen tijd voor jou, je vader had liever een zoon gehad en je moeder, waar je veel van hield is vroeg overleden. Je deed wat je moest doen en verder hield je je klein, hoe minder ze je zagen, hoe vrijer je je voelde. Je trouwde met een man zoals je vader was. Je dochter werd geboren met een kort rechterarmpje en werd daarom door je man niet geaccepteerd waardoor de opvoeding helemaal op jouw schouders terechtkwam. Je voedde je dochter met het eten wat jij op jezelf bespaarde, omdat je man jullie dochter de moeite van het voeden en kleden niet waard vond. Jij had er moeite mee dat ze groter werd omdat je niet wist hoe je een moeder moest zijn van een meisje in de groei. Op die leeftijd was jij je moeder al verloren.

Terwijl ze zich als een schim door jullie huisje bewoog, groeide je dochter op tot een mooie jonge vrouw. Omdat jij haar wilde beschermen tegen de wrede buitenwereld, stond je haar niet toe om naar buiten te gaan en om in contact met andere mensen te komen. Toch had zij een onbedwingbare neiging om te ontsnappen en rond te fladderen in de natuur, wat ze dan ook regelmatig deed. Jij stond dan doodsangsten uit want jij wist hoe lelijk mensen konden reageren als iemand ‘anders dan anders’ was. Uit angst en je gevoel haar te willen beschermen heb je haar vaak opgesloten in een kast zodat ze niet kon ontsnappen.

Uiteindelijk is ze gewoon weggegaan en niet meer teruggekomen, terwijl jij in dat leven nooit hebt geweten wat er met haar gebeurd is. Je hebt het je zelf ontzettend kwalijk genomen dat je haar niet toestond om te mogen leven zoals zij dat wilde. Het heeft je toen een verbitterde vrouw gemaakt en de zelfliefde heb je in dat leven niet gevonden.

Hier stopt het verhaal en krijg ik contact met het meisje, jouw dochter. Ze heet Zira en staat voor me als een lichtwezen.
‘Hallo Zira’, begroet ik haar.
‘Hallo Anita, wat fijn dat je hier bent en naar mijn verhaal wilt luisteren. Ik neem aan dat je wat opheldering wilt.
Misschien helpt het Jennie als ze weet dat ik van haar houd. En als ik het over ‘ik’  heb, dan bedoel ik niet alleen Zira maar ook Chris, wij zijn een en dezelfde. Ze moet weten dat ik me bewust ben van het feit, dat alles wat ze deed was om mij te beschermen. Ik heb haar toen ook niets kwalijk genomen en houd van haar zoals ze is! Dat ik toen niet weer terugkwam, heeft niets met haar te maken. Ik ben toen gaan lopen en verdwaalde, zo simpel was het. Ik kreeg honger en heb bessen gegeten, wat ik beter niet had kunnen doen. Ze waren giftig en ik ging er dood aan.

Toen ik stierf was ik gelukkig, ik voelde me vrij en geliefd en ik heb vaak contact gezocht met mijn moeder omdat ik zag hoe verdrietig ze was. Maar ze liet me niet toe en ik zag dat ze haar missie: zelfliefde, niet kon volbrengen, dat het leven haar zelfs verder van haar missie afdreef.
Dat deed me besluiten dat we nog een keer samen naar aarde mochten gaan, dat we nog een keer samen mochten werken zodat we de energie weer recht konden trekken.

Jennie, Chris wil je laten weten dat je niet zo ontzettend hard voor jezelf moet zijn. Je doet het super. Hij heeft je nog heel erg nodig, niet alleen thuis maar juist in vreemde situaties. Dus dat loslaten mag op een natuurlijk manier en op gevoel, trek je daarbij niets van anderen aan. Hij zegt dat je meer moet luisteren naar je gevoel, dat je niet zo in je hoofd moet gaan zitten, dan komt het wel goed. En als je iets loslaat, je dat ook echt moet doen en er in je hoofd niet zo mee bezig moet zijn. Hij voelt dat!

Stop je ‘negatieve’ gedachtes en vervang ze door positieve en richt je daarna op je eigen zaken.

Rust ….. dat heeft hij nodig van je, dus je mag beter op jezelf passen en dus liever voor jezelf zijn, meer je eigen gang gaan en het leven wat luchtiger zien.
Zelf heeft hij een vorm van regelmaat nodig, niet dat hele strakke, maar wel dat hij weet waar hij aan toe is. Hij vraagt je daar flexibel mee om te gaan.
Dat was het voor nu. Ik weet zeker dat jullie/wij samen je missie gaan vervullen, jullie zijn al zo ver. Hou gewoon van jezelf en je zult zien dat alles voor je gaat stromen.

Lieve Jennie, de liefde in mij, groet de liefde in jou. Dank je dat je wilde luisteren.”
“Dank je wel Zira!”

Reactie van moeder
Lieve Anita, aan het begin van de avond heb ik de tijd genomen om deze email te lezen en was geroerd en geraakt, wat bijzonder. Ik heb deze tekst nadien nog een paar maal doorgelezen, het duurt gewoon even om alle facetten van het verhaal te laten landen. De boodschap is zo herkenbaar … Ik denk oprecht dat het Chris en mij verder helpt nu er een groter geheel is geschetst. Ik ben je veel dank verschuldigd.

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“Geluk vind je niet ergens anders, maar hier,
niet ooit, maar nu”

Ben jij geïnteresseerd in een afstemming voor je kind of voor jezelf? Neem dan contact op met mij via: anita@hartsverbinding.com of kijk op de pagina over de Luisterkindmethode