liefdevolle-handen

Vraag van de moeder: 
Ik wil graag voor onze 8 maanden oude dochter een luisterkind sessie aanvragen ivm haar voedingsproblemen. We zijn al maanden bezig om te kijken waarom ze vaak zo slecht drinkt. Er is al reflux en eiwitintollerantie vastgesteld maar toch drinkt ze nog vaak slecht. Ook het geven van bijvoeding gaat steeds minder. Na een paar hapjes weigert ze verder te eten en met de fles gaat ze vaak huilen. Ook wil ze vaak maar kleine beetjes achter elkaar drinken. Ik wil graag weten of het een lichamelijke oorzaak heeft of dat er ook emotionele wat speelt waarom het zo gaat. Soms drinkt ze een week goed en dan opeens weer niet. Heeft ze pijn en zo ja waar? Wat heeft ze van ons nodig om lekker te kunnen eten en drinken. Ik hoop dat het zo duidelijk is en ben erg benieuwd naar de reactie.

Afstemming (deze keer in briefvorm)

Lieve mama,

Dank je wel dat je naar me wilt luisteren, ik heb je zoveel te vertellen. Allereerst mag je weten dat ik onnoemelijk veel van je hou en dat ik blij ben in ons gezin geboren te zijn.
Vanaf het begin heb ik je liefde gevoelt voor mij, die is zo groot en ik ben daar zo enorm dankbaar voor.

Ook voel ik hoe bezorgd jij om me bent, dat heb ik vanaf het begin af aan gevoelt. Die bezorgdheid is zo groot dat het voor mij beklemmend is. Diep in jouw zie ik je wens dat ik gezond opgroei, gelukkig ben en een mooi en verantwoordelijk mens wordt. Die wens is jouw goed recht! Maar je leeft in principe die andere kant, jouw angst dat ik niet gezond opgroei en dat ik daardoor misschien niet gelukkig zal worden beheerst je leven. Misschien niet direct aan de oppervlakte, maar direct daaronder kan ik die angst in jou voelen.

Lieve mam, je lacht, maar je hart is gekwetst en je ogen en mond lachen niet mee. Ook dat valt me zwaar. Ik voel hoe dat zware deel in jou, het leven liever uitkotst, terwijl de liefde, die jij ook bent, ervoor je gezin wilt zijn. Maar waar ben jij lieve mam?

Ik weet dat het leven je rake klappen heeft uitgedeeld en dat jij verder gaat is bewonderenswaardig. Maar er is verdriet in je leven, welke je niet hoeft uit te bannen. Het is deel van je en het wordt alleen maar zachter als je dat kunt accepteren. Diep van binnen weet jij dat dat waar is, dat dat proces tijd nodig heeft. Het is je omgeving die je steeds van je innerlijk weten vandaan trekt. Hun mening is ongemerkt bij je naar binnen geslopen. En ongemerkt ben je hun mening aan gaan nemen en luister je niet meer naar jezelf.

Het doet mij pijn om dat te zien, mijn wens voor jou is dat je weer naar jezelf gaat luisteren, want jouw innerlijk weten is je gids en loepzuiver.
Ik vraag je om met mij te oefenen in je innerlijk weten. Ik vraag je de vaak ongevraagde mening van anderen buiten te sluiten en om de gevraagde mening te toetsen aan dat wat jij voelt. En dan daarnaar te gaan handelen.

Wat ik fijn zou vinden is, dat je gaat voelen wat ik nodig heb als ik huil. Het voelt voor mij alsof ik nog niet helemaal rijp ben om als baby te functioneren. Ik heb gewoon meer tijd nodig en dan haal ik de rest later wel in. Dus lieve mam, dwing me niet te eten. Ja, ik weet het, dit is een lastige, want ook denk je dat je me niet dwingt te eten, jouw angst om mij te verliezen voelt voor mij als dwang.

Het is voor mij namelijk oké als ik kleine porties eet. Dan zwelt mijn maag niet zo op. Vertrouw me hierin. En weet je, ik geef signalen wanneer ik genoeg binnen heb gekregen voordat ik huil. Nee, ik zeg je niet welke signalen, ik heb er vertrouwen in dat jij die feilloos oppikt. Leer die signalen dus op te pikken en stop dan mij de fles te geven, voordat ik huil. Dan heb ik het gevoel dat je werkelijk naar me luistert. Ik weet dat dit een diepgaand proces in vertrouwen voor je is, maar op deze manier kunnen we elkaar helpen.

Wat ik heel erg fijn vind, zijn jouw handen. Die hebben zoveel liefdevolle kracht. Als je voordat je mij voeding geeft, de fles met voeding een poosje in je handen houdt, de speen zuivert door hem eerst in jouw mond te doen en dan tijdens de voeding je hand losjes op mijn buik of los ervan, iets erboven houdt, dan kan ik de voeding beter opnemen. Ik vraag je dit proces met mij aan te gaan, om die uitdaging, samen te luisteren naar wat we nodig hebben, aan te gaan. En lieve mam, als jij het gevoel hebt dat een dokter op z’n plaats is, dan moet je gaan handelen naar je gevoel. Maar niet omdat anderen dit van je verlangen.

Die handen van jou zijn ook helend voor jezelf. Zou je asjeblieft voordat je ’s avonds gaat slapen je handen op je eigen buik willen leggen. Je mag je handen extra kracht geven door positieve gedachten te formuleren, zoals: ik ben een goede moeder, ik luister naar mijn gevoel. Mijn gevoel is werkelijk loepzuiver en ik weet wat ik moet doen. Ik accepteer mijn verdriet. Ondanks dat verdriet durf ik te genieten van het leven. Ik heb vertrouwen in mijn kinderen.

Lieve mam, samen gaan we dit doen. Geef me de tijd om te laten zien dat dit we dit kunnen en accepteer dat dit een ‘op en neer’ proces zal zijn, afhankelijk van ons eigen stuk. En dan leer jij mij vol vertrouwen in de wereld te staan, wat er ook gebeurt. En ik leer jou om weer vertrouwen te krijgen in je kinderen, het universum en in jezelf.

Ik hou van je lieve mam
Levine

Reactie moeder
Wat grappig. Ik had al een paar dagen het gevoel dat ik zaterdag jou bericht zou ontvangen. Ik ben ontroerd door haar prachtige heldere boodschap. Dit is er een met meerdere lagen. Dus ik zal hem er vast vaak bijpakken als ik het even niet meer weet. Bijzonder om te lezen dat ze op zo’n diep niveau feilloos alles aanvoelen. Ik ben je enorm dankbaar voor de mooie brief. Wat een prachtig werk doe je.