priesteres

Vragen van een volwassene:
Waarom heb ik geen zin meer om te leven? Waarom heb ik geen zin om op te staan? Hoezo ben ik elke dag bezig om te overleven? Hoezo ben ik elke dag aan het struggelen om me staande te houden? Waarom kan ik niet gewoon genieten van het leven hier op aarde? Hoe kom ik af van mijn boosheid af naar het leven hier op aarde?

Afstemming:
Een warme stem zegt: ‘Allereerst lieve Tooske, je doet niets fout!!!!’
Dit is het eerste wat ik doorkrijg als ik op je afstem, hierna voel ik me erg koud worden en voel dat ik meegenomen wordt naar een andere dimensie. Voor me staat een prachtig lichtgevend wezen en ze heet me welkom door me indringend aan te kijken.
Na een poosje vraag ik haar waarom ik hier alleen ben, meestal reist de betreffende persoon met mij mee. Ze knikt en laat me een beeld zien van jou, rustend en niet in staat op dit moment iets te doen. Zonder woorden snap ik haar: je bent doodmoe.
Zacht zegt ze: straks is het aan haar om te doen wat ze kan en moet doen, maar eerst wil ik haar wat liefde sturen om even iets meer kracht te krijgen. Wil ik haar laten weten hoe dapper ze is dat ze ervoor kiest om te zijn wie ze is: open en eerlijk, lief en trouw. Gezien de situatie waarin ze op aarde terecht is gekomen, is dat niet eenvoudig, voegt het mooie wezen eraan toe. Trouwens, mijn naam is Augenta en ik ben een engel die haar al op vele reizen op aarde heeft begeleid. Dit is de eerste keer na het grote drama tig levens geleden, dat ze weer contact met mij heeft tijdens haar leven. Dit maal is het cruciaal en ik ben toch zo dankbaar dat ze de weg naar mij heeft terug gevonden.

Ze draait zich om en gebaart me mee te gaan. Samen reizen we naar het hier en nu in jouw leven en als Augenta jou in haar aura opneemt zie ik jouw aura opleven. Het neemt moeiteloos de prachtige kleuren van haar aura over en laaft zich eraan. Dan is het genoeg en neemt Augenta mij weer mee naar de andere werkelijkheid.
Ik kijk haar vragend aan? Moet ze niet mee??? vraag ik haar.
Ja, maar ze moet er zelf voor kiezen. Haar leven op aarde kan gewoon doorgaan, maar een deel van haar mag aan het werk op een ander level.

Ze strekt haar hand uit. Deze wordt heel erg lang totdat ik waarneem dat haar hand de jouwe raakt. En nog voor dat de hand de jouwe raakt, zie ik jouw hand al naar haar toe gaan. Je grijpt haar hand vast als een drenkeling. Zodra het contact er is, lijkt het alsof jouw aura de hare herkend en ben je bij ons, terwijl Tooske op aarde gewoon haar ding aan het doen is.

Tranen van ontroering stromen over je wangen. Augenta, zeg je zacht en zij neemt je in je armen. Waarom is het leven zo moeilijk, zo zwaar en zo oneerlijk, snik je.
Augenta doet niets, ze streelt je haren en houdt je stevig vast. Als je weer rustig bent vraagt ze aan je of je mee wilt gaan met haar. Er is een heling te doen op een leven heel erg lang geleden. Augenta kijkt mij aan en haar ogen nodigen me uit met jullie mee te komen.

Dan staan we plotseling weer in een andere dimensie. We zien een prachtige tempel met allemaal vrouwen. Het is er levendig, veel vrolijkheid en de liefde straalt de ruimte in. Geboeid kijken we toe. We zien jonge mannen de tempel binnengaan en we horen hoe de vrouwen keuzes maken, welke man zij willen behagen, de liefde willen leren.

Wat gebeurd hier, vraag je. En direct daarna, die ene jonge vrouw, zij lijkt op mij.
Augenta kijkt je aan en knikt. Dat ben jij lieverd. Jij was één van de priesteressen die uitverkoren was om jonge mannen in te wijden in de liefde. Niet in de seks, maar in de liefde met als climax de lichamelijke liefde.
Seks dus, zeg jij verwonderd.
Nee, zegt Augenta, de liefde bedrijven. Misschien zijn die woorden beter van toepassing.
We kijken toe en zijn tot tranen geroerd als we zien hoe prachtig mooi de liefde is als zij eerlijk, toegewijd en respectvol wordt bedreven. Hoe niet alleen lichamen in elkaar vloeien, maar ook aura’s en chakra’s. Hoe harten werden vervuld van deze liefde en de jonge mannen met stralende ogen na tien dagen de tempel weer verlieten.

Het lijkt het alsof de tijd sneller gaat en de Tooske van toen is plotseling een mooie oudere vrouw die nu priesteressen opleid hetzelfde te doen wat zij al die jaren heeft gedaan. Maar er lijkt iets veranderd, de tijden zijn veranderd. De mannen zijn minder respectvol naar de vrouwen toe, eisen meer en de vrouwen verliezen het contact met hun lijf en hun ziel. De oudere priesteres ziet het met lede ogen aan en kan de verandering niet terug dringen. Mooie jonge stralende vrouwen zien we veranderen naar schichtige wezens met dode ogen.

We zien ineens hoe met nieuwe maan plotseling de tempel wordt overvallen. Groepen mannen onder invloed van alcohol bestormen de tempel en nemen met grof geweld bezit van de jonge vrouwen. Jij, als oude priesteres wil hun helpen, maar je hebt geen kracht genoeg. Plotseling sta je daar oog in oog met een oudere man. Hij kijkt je aan en is op slag nuchter. Jij herkent hem als de jonge man die hij eens was, die door jou is ingewijd in de liefde. Kom, zegt hij, ik haal je hier uit en wil je met zich mee trekken. Maar jij verzet je, wil niet dat jouw priesteressen zich verlaten door je voelen.
Deze aarzeling maakt dat de andere mannen jullie uit elkaar trekken en jou meenemen.

Het wordt ineens alles donker om ons heen. Augenta lijkt verdwenen en jij en ik zijn samen op deze naargeestige plek. We kijken om ons heen, het is er mistig maar in de verte lijkt een figuur rond te dolen.
Ga je mee, vraag ik aan je? Je knikt en samen gaan we naar de dolende toe. Als we dichterbij zijn ontdekken we dat het de oude priesteres is. Ze loopt in rondjes en haar ogen staan dof.

Wat doen we nu? Vraag je?
Wat zou je willen doen, vraag ik je?
Je aarzelt. Eigenlijk wil ik haar in mijn armen nemen…..zou ze dat toestaan?
Probeer maar, moedig ik je aan.
En je gaat. Het is ontroerend mooi om te zien wat je nu doet. Je stapt op de dolende priesteres af en zij blijft staan als ze je opmerkt. Kijkt je na een poosje aan en langzaam zie ik haar gezicht ontdooien. Dan, met tranen in je ogen, strek jij je armen en zij staat toe dat jij haar omarmt. Jouw aura is ineens stralend, net als toen Augenta jouw omarmde toen je nog thuis was. De zwakke en kleurloze aura van de priesteres begint op te vlammen.

Waarom heb ik ze niet kunnen redden, waarom hebben ze mijn meisjes vermoord, snikt ze.
En terwijl jij haar nog steviger omarmt, komen andere dolenden af op jouw krachtig aura. De priesteres maakt zich wat los uit jouw omarming en kijkt om zich heen. Haar gezicht begint zacht te worden als blijkt dat zij de dolenden herkent als de priesteressen uit jouw tijd en ook jij herkent ze. Eerst is het stil, grauw en grijs, daarna beginnen een paar dolenden zich ineens bewust te worden van de omgeving en van jullie. Het is goud waard om te zien wat dat met hun gezicht en aura doet. Alles licht op. Dan omarmen jullie elkaar en iedereen is ineens op jou gefixeerd. Het lijkt alsof de priesteres zich ineens alles weer herinnerd.

Ze begint te spreken.
Lieve Tooske, ik ben een deel van jou en heb hier lang rongedoold. Nee dit is niet de plek waar ik graag naar toe wilde, maar ik was verteerd door verdriet wat ons is aangedaan. Ik zie in jouw hart dat jij je dapper een weg terugvecht in de wereld, maar zolang mijn deel nog hier is, was dat voor jou niet mogelijk. Net als dat niet mogelijk is voor de andere levens die hierbij betrokken waren. Ze knikt naar de andere vrouwelijke wezens. Ook zij zijn deel van andere incarnaties, nu op aarde. Ook zij zitten vast in hun leven. Je weet niet half wat je hebt gedaan door hier naar ons toe te komen. We hopen dat het nu veilig is op aarde voor ons vrouwen. Ze kijkt je aan.

Jij lacht ineens, en je bent prachtig zoals je daar staat. Oh ja, veel veiliger dan toen.
De priesteres kijkt je aan. Hoe dan?
In het westen van de aarde is het mogelijk om zelf je liefde uit te zoeken. Je hebt dus keuze. En dit is niet altijd gemakkelijk, want je kiest niet voor tien dagen, maar als het goed is voor je hele leven.
Kun je ook kiezen voor het moment? vraagt de priesteres. Kun je ook zeggen: Ik kies nu voor jou. En dan van iedere dag een feestje maken? Het concept: voor altijd, klinkt goed, maar ook erg vast, probeert ze haar standpunt te verduidelijken.

Je knikt en het lijkt alsof je haar begrijpt.
Dan begin je plotseling over je broer en je huilt al je frustratie eruit. De priesteres neemt nu jou in haar armen en zegt dan. Die man die jou/mij wilde redden in de tempel……lieverd, dat was je broer. Hij is zich daar niet bewust van. Jij ook niet, maar die energieën zijn wel al die tijd bij je geweest. Ik begrijp je verdriet over wat hij je heeft aangedaan en er is niet een les uit te leren zoals vaak wel zo is. En nee, je hebt ook niets verkeerd gedaan maar het was wel een wake up call. Dankzij die gebeurtenis met je broer kunnen wij nu allemaal verder, vooral jij! Het was die frustratie wat je verder wilde laten zoeken, want je wist dat er ‘iets’ was wat het veroorzaakte en je hebt mij, het oude priesteressendeel van jezelf, gevonden. Na al die incarnaties is het je gelukt! Je bent fantastisch.

Maar hoe moet dat nu verder dan met mijn broer?
Lieverd, wat hij jou heeft aangedaan, dat was die man, dat zielendeel, die ons wilde redden. En dat deel heeft op een hele eigenaardige manier ons uiteindelijk toch gered.
Maar verder is hij nu gewoon jouw broer, met alle goede en ‘foute’ kanten. Het is niet nodig hem hierop aan te spreken, hij zal zich hier niet in herkennen.

Het enige wat jij kunt doen is concentreren op jezelf. Op hoe jij de dingen ervaart en hoe je ermee omgaat.

Waarschijnlijk ga je je nog veel herinneren over je leven als priesteres, want jij was begaafd in de liefde. Jouw sterkste punt was acceptatie. Daarnaast wist je op een speelse manier alle mannen respect bij te brengen. Want ja, mannen worden daar niet altijd mee geboren, lacht de oude priesteres. En je had humor en daarmee kon je alle harten veroveren.
Lieverd neem de tijd om te herstellen na al die incarnaties van zoeken en vechten. Kom tot rust, vind uit wie jij bent in het hier en nu op aarde. Dat is belangrijk.
Wij gaan nu verder, dat gaat maken dat een groot deel van jou nu rust gaat vinden, dat je de lust om te leven weer terug gaat krijgen en weer warm en ontspannen kunt zijn. Maar…. er is wel werk aan de winkel. Niemand krijgt zijn zielenrust zomaar, dat is een deel van de uitdaging op aarde. Ik ben ervan overtuigd dat jij jezelf gaat vinden en daarna vindt jij je liefde. Maar eerst jij! Kies voor jezelf. Als het is zoals jij zegt, dat je zelf mag kiezen, ook je partner, kies dan voor jezelf in je relatie. Je hoeft niet steeds te pleasen. Stem je af op je priesteressendeel. Dat deel gaat feilloos weten wat jij nodig hebt als vrouw en weet dat aan de man duidelijk te maken. Dus kies voor jezelf!!!

Haar stem galmt nog na als zij zich los van je maakt en samen met de andere wezens zich omdraait. Er verschijnt een pilaar van licht en ze maken een grote kring om dat licht heen. Dan begint de groep te zingen in een voor mij onverstaanbare taal. Ik hoor jouw zachtjes meezingen. De tranen stromen over je wangen als de groep in één beweging de cirkel kleiner maakt en iedereen in de lichtzuil verdwijnt. Ze laten prachtige kleuren na, onbeschrijfelijk mooi, heerlijke geuren en overweldigende beelden van de aarde in de lente. Dan nog één stem: Dag lieve Tooske, het gaat je goed!

Als we denken dat we alleen zijn staat Augenta achter ons. Ook zij heeft tranen in haar ogen. Meid, wat ben ik trots op je. Niets houd je nu nog tegen om het fijn te hebben op aarde. Je kunt ervoor gaan, jezelf helen en de tijd gunnen om weer op te laden. Weer warm worden!
Heb je nog vragen?

Je schud van nee. Dan nemen jullie afscheid en brengt de liefdevolle hand van Augenta je weer naar aarde. Ook ik ga weer terug naar waar ik vandaan kwam. Heel zachtjes hoor ik nog jullie stemmen naklinken. Dag lieve Augenta, dank je voor je steun. Dag lieve dappere Tooske…. Alles komt goed!

Reactie van de volwassene:
Wat fantastisch! Ik heb het al een paar keer gelezen en ik ben helemaal in tranen ontroerd. Zooooo mooi heb je het geschreven. Heel erg dank je wel.
Ik snap mijzelf nu veel meer en hierdoor heb ik het gevoel dat ik verder kan gaan. Er is een soort last van me schouder af en daardoor voel ik me wat opgelucht.
De komende dagen zal ik het nog geregeld lezen, zodat ik het nog wat meer op me in kan later werken. Deze nieuwe informatie moet toch nog wel even landen. Maar wat vind ik het toch heel mooi en bijzonder.
Ik ga er vanuit dat ik in de komende tijd een stukje rust ga vinden in mijzelf.