Maak je eigen troostpop

Een creatieve workshop met je eigen verhaal

Het verhaal gaat dat vroeger bij de indianen, moeders poppen maakten van hun eigen kleding vermengd met hun geur. Deze pop werd dan als troost bij hun baby gelegd wanneer de moeder weg moest om voedsel te zoeken of te werken op het land. Zo kreeg de baby het gevoel dat de moeder nog aanwezig was en bleven ze rustig totdat de moeder weer terug was voor de volgende voeding.
Als een kindje in de indianencultuur stierf, dan werd er een pop gemaakt van de kleding van dit kindje, als troost voor de moeder, het was een sociale gebeurtenis waarbij alle vrouwen van de stam aanwezig waren.

In onze cultuur worden deze poppen gemaakt voor diverse doeleinden. Bijvoorbeeld voor een nabestaande, waarbij soms de kleding van de overledene wordt gebruikt. Je kunt ook denken aan een pop voor iemand die heel erg ziek of stervende is, gemaakt uit een bijzonder zachte stof, welke je zou kunnen vullen met licht geurende kruiden. De poppen zijn ook erg troostrijk voor de naaste van iemand die heel erg ziek/stervende is.

Voor wie de pop ook bedoeld is, de essentie blijft: troost. Niet alleen voor de ontvanger maar ook voor de maker en gever. Het wordt namelijk als troostend en fijn ervaren om met je handen de zachte materialen te verwerken tot deze eenvoudige pop. Het wordt als ontroerend ervaren om een gezichtje erin te borduren. Het mooie is: iedere pop wordt anders, ziet er anders uit, draagt een andere energie en is uiteindelijk op het lijf geschreven voor diegene waarvoor de pop bedoeld is.

In deze workshop, waarbij iedereen zijn eigen troostpop maakt, mag jij jouw verhaal vertellen, ze zijn veilig en de verhalen van de andere deelnemers kunnen als steunend worden ervaren. Niets moet alles mag.

Voor data: zie agenda